Op 1 mei is Jan Wijntjes overleden.
Na een lang gezond leven kampte Jan het laatste halfjaar met een afnemende gezondheid, die uiteindelijk tot zijn overlijden heeft geleid. Op de respectabele leeftijd van negentig jaar.
Hoewel Jan de laatste jaren nauwelijks meer bij Oliveo kwam en daardoor voor jongere leden geen bekend gezicht is, is hij dat zeker wel voor de oudere generatie Oliveoleden.
Vele jaren lang was Jan heel actief binnen de handbalsport en vooral bij Oliveo Handbal.
Begin jaren 70, ruim 50 jaar geleden, kwam hij vanuit Rotterdam bij Oliveo ‘aanwaaien’. Waarschijnlijk in het voetspoor van Piet van Amen die destijds de damesselectie onder zijn hoede had. Jan en Piet waren afkomstig uit dezelfde Rotterdamse handbalclub Neptunus.
In een vereniging met nog weinig echte handbalkennis en -kunde, vormde Jan een uitzondering. Hij was opgegroeid met handbal, had het zelf gespeeld tot een blessure aan zijn linkerarm dat onmogelijk maakte en was daarna als jeugdtrainer en coach aan de slag gegaan. Hij bracht handbalkennis mee naar onze vereniging en daar heeft Oliveo in haar sportieve ontwikkeling buitengewoon van geprofiteerd.
In 1971 nam Jan zitting in het bestuur, maar dat werd niet zijn ding. Na een jaartje had hij dat wel gezien. Verder kon je hem eigenlijk alles vragen. Natuurlijk op handbalgebied, maar Jan was ook handig. De eerste klus die hij op zich nam, was de verbouwing van het oude Oliveo Voetbal clubhuis aan de Monnikenweg. Jan werkte toen nog bij de Rotterdamse technische groothandel Stokvis en sleepte vandaar hele voorraden bouwmaterialen mee naar Pijnacker om er vervolgens zelf mee aan de slag te gaan.
Samen met anderen bezorgde hij Oliveo Handbal, dat daarvoor een zwervend bestaan leidde, het eerste eigen clubhuis: De Monnikskap. In april 1972 geopend door de toenmalige burgemeester Hempenius. Wat waren we met zijn allen trots op ons eigen home.
De betekenis van Jan in latere jaren lag vooral op handbalgebied. Hij trainde en coachte bijna altijd meidenteams en ging voor zijn team echt door het vuur. Hij regelde ook allerlei nevenactiviteiten, tot zelfs een tienertoer voor zijn team. Jan op stap met zijn meiden tot in het Limburgse Valkenburg. Af en toe vroeg je hem wel eens of het niet iets minder kon. Maar als Jan zijn zinnen eenmaal op iets had gezet, dan was geen moeite hem teveel. Als vrijgezel leefde hij voor de vereniging en de handbalsport. Zo was hij vele jaren actief als lid van de regionale werkgroep die de jeugdcompetities in de afdeling Rotterdam regelde. Jan kende alle regels en wist hoe je zaken moest regelen. Daar hebben we regelmatig ons voordeel mee kunnen doen.
Jan was ook scheidsrechter en deed dat heel verdienstelijk. Vanaf het begin speelde hij bovendien een belangrijke rol bij de opleiding en begeleiding van jonge scheidsrechters.
Natuurlijk kon je ook op Jan rekenen bij de organisatie van evenementen, toernooien zoals het schoolhandbaltoernooi en niet te vergeten het handbalkamp. Jan stond mede aan de basis daarvan.
Terugkijkend is het eigenlijk teveel om op te noemen. Als er iets bij Oliveo gebeurde dan was Jan erbij. Kritisch, soms eigenwijs, maar altijd bereid om de handen uit de mouwen te steken.
Terecht dat hij voor al zijn de verdiensten in 1992 werd benoemd tot Lid van verdienste. Later in 2013 volgde logischerwijs zijn benoeming tot Erelid.
Tot op hoge leeftijd kwam Jan op zijn fiets op zaterdagavond kijken naar de wedstrijden van Dames 1 om na afloop en een kopje thee met de metro terug naar Rotterdam te rijden. Ook bleef Jan de Algemene Ledenvergadering bezoeken en volgde alle ontwikkelingen met een scherpe en kritische blik.
Corona brak veel activiteiten plotseling af. Na die periode zagen we Jan nog spaarzaam hier in Pijnacker. Wel verscheen hij tot verrassing van velen die hem kenden in een documentaire van Omroep Max. De titel van die documentaire ‘Blijven doorgaan’ was Jan op het lijf geschreven. Onvermoeibaar werkend aan zijn fitheid en conditie en in zijn enthousiasme anderen daarin mee trekkend.
Ook op Pabo Thomas More bleef Jan tot het laatst actief om zijn liefde voor de natuur over te brengen op de aanstaande leerkrachten en uiteraard om hen de beginselen van het handbal aan te leren.
Het is met heel veel waardering dat we ons Jan Wijntjes zullen blijven herinneren. Als persoon een bescheiden man, graag wat op de achtergrond. Wel iemand met een duidelijke eigen mening, kritisch op mensen die zich groter maakten dan nodig en ontwikkelingen die hem niet aanstonden. Op persoonlijk vlak iemand met oprechte interesse voor de ander. Een man die op zijn eigen wijze voor veel jongeren, binnen Oliveo en daarbuiten, belangrijk is geweest. We gaan hem missen.
Piet van Adrichem
