Op 17 augustus is op 92-jarige leeftijd Lenie van Rijn overleden. Haar naam prijkt in de kantine op het bord met Ereleden en Leden van Verdienste. Iemand met grote verdiensten voor onze club, maar wel in een wat verder verleden.

In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw was ‘mevrouw van Rijn’ een begrip voor iedereen, die met Oliveo Handbal te maken had. Ze raakte bij onze club betrokken, omdat haar dochter Irene ging handballen. Net als zoveel ouders was ze wel bereid om iets voor de club te doen. Piet en Tineke van Adrichem, destijds actief bij de Oliveo jeugd, wisten haar over te halen om secretaris van de jeugdcommissie te worden. Beginjaren 70 groeide Oliveo Handbal stevig, zeker bij de jeugd, mede doordat de club een eigen accommodatie aan de Monnikenweg kreeg en zaalhandbal mogelijk werd in de nieuwe sporthal aan de Noordweg, waar nu de Viergang is.

Toen ook haar zoons André en Henk gingen handballen in het eerste jongens jeugdteam dat Oliveo telde en haar man Karel penningmeester en later voorzitter werd, nam Oliveo Handbal wel een heel belangrijke plaats in bij het gezin van Rijn.

Het huis van de familie van Rijn aan de Schoutenlaan 6 was jarenlang het zenuwcentrum van de club. Na eerst het secretariaat bij de jeugd op zich genomen te hebben, deed Lenie al snel het wedstrijdsecretariaat en de ledenadministratie van de hele club erbij. Dat was destijds een enorm veel tijd vergende taak. Alle contacten verliepen via de telefoon, alle stukken werden getypt op een typemachine en bij wedstrijden werden spelerskaartjes, wedstrijdformulieren en routebeschrijvingen bij de familie van Rijn opgehaald en later teruggebracht.

Veel werk met heel vaak handballers, coaches, teamleiders enz. aan de deur en over de vloer. Ieder Oliveo lid wist de Schoutenlaan in Pijnacker-Noord moeiteloos te vinden en het telefoonnummer zat stevig in menig geheugen. De formulieren en spelerskaartjes werden overigens handig meegegeven in de sigarendoosjes (Agio?) die vader Karel van Rijn eerst had leeg gerookt.

Daarnaast had Lenie een groot aandeel in de organisatie en uitvoering van allerlei nevenactiviteiten. Met de andere leden van de jeugdcommissie stond ze aan de basis van het Kerstontbijt (jarenlang voor de jeugd op Tweede Kerstdag) het Schoolhandbal- en het Familietoernooi. Aan dat laatste toernooi nam de familie van Rijn uiteraard ook zelf deel. Aangevuld met neven en nichten uit handballend Westland, het degelijke keeperswerk van André en de scoringsdrift van Henk bleek de familie van Rijn een geduchte tegenstander voor veel handballende families.

Kortom, een druk leven met haar gezin, haar werk als apothekersassistente en al haar vrijwilligerswerk bij Oliveo Handbal. “Vreselijk zoveel, ik was eigenlijk gek”, liet ze zelf optekenen in de LIVE van juni 2019, waarin teruggekeken werd op haar Oliveo tijd.

Het is allemaal lang geleden, maar van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van Oliveo Handbal. Na het prille begin in de jaren 50, de bescheiden groei in de jaren 60 met enkele meisjes- en damesteams werd Oliveo Handbal vanaf 1970 een volwassen club met een bloeiende jeugdafdeling, de eerste jongens- en herenteams en een eigen clubhuis aan de Monnikenweg.

Zonder overdrijving kan gesteld worden dat Lenie van Rijn voor de continuïteit en groei van onze club grofweg van 1973 tot beginjaren 90 van enorm groot belang is geweest. Ze was iemand op wie je altijd kon rekenen, plichtsgetrouw, zorgvuldig en wars van onnodig druk doen.

In 1991 bij het veertigjarig jubileum van de club werd zij voor haar jarenlange energieke inzet benoemd tot Lid van Verdienste. Later in 2003 is ze zelfs benoemd tot Erelid van de vereniging.

De laatste jaren liet haar gezondheid een bezoek aan Oliveo Handbal niet meer toe, maar in de jaren daarvoor kwam ze regelmatig kijken bij haar kleinkinderen Julie en Perry. Op afstand bleef ze de club volgen al was het maar via de verhalen van haar kinderen en kleinkinderen.

Het is mooi dat er nu nog familieleden van Lenie als kaderlid/vrijwilliger actief zijn bij onze club. Ze heeft wat dat betreft de volgende generaties van Rijn een mooi voorbeeld gegeven. André was jarenlang keeperstrainer en Henk is nu nog actief als trainer en coach. Ook zus Irene was voor haar verhuizing naar elders actief als trainer/coach bij de jongste jeugd en zelfs een periode coach van Heren 1. Daar mag dan schoondochter Angelique nog bij opgeteld worden, o.a. jarenlang actief in de Activiteitencommissie.

Tenslotte is ook de volgende generatie al actief. Julie van Rijn treedt als bestuurslid duidelijk in de voetsporen van haar oma.

Met veel respect en waardering nemen wij dan ook afscheid van deze markante vrouw.

Wij wensen kinderen, kleinkinderen en verdere familie heel veel sterkte om dit verlies te verwerken.

Piet van Adrichem